Brief aan de premier over mediation en jeukende handen
12/01/19 13:42
Greonterp, 12 januari 2019
Geachte minister-president,
De media tekenden uit uw mond op: “Mijn handen jeuken soms ook om eigen rechter te gaan spelen.”
Mag ik een vraag stellen? Waarom gebruikt u het woordje “ook”? Bedoelt u dat mijn handen net zo jeuken als de uwe? Dat is niet het geval.
Jeukende handen zijn overigens goed behandelbaar “met zelfzorg en voorgeschreven zalven en crèmes”.
In NRC Handelsblad lees ik verder: “De minister-president voegde eraan toe dat eigenrichting ondanks alles nooit geoorloofd is.”
Begrijp ik u nu goed dat u, als eigenrichting wél geoorloofd was, u daar dan géén moeite mee zou hebben? U had immers ook kunnen zeggen dat u uit overtuiging tegen eigenrichting bent. Maar dat deed u niet.
Ik ben ook heel benieuwd naar waar u op doelt met “ondanks alles.” Waren er dan zulke ijzersterke argumenten vóór eigenrichting? Maar u bedacht zich: “tussen droom en daad. staan wetten in de weg en praktische bezwaren.” Wetten, geen innerlijke overtuiging ontleend aan geloof in de democratische rechtsstaat.
Twee jaar geleden trok u de aandacht met een uitspraak van dezelfde categorie, het bijna-goedpraten van eigenrichting. U ried toen Nederlandse jongeren met ouders van (veronderstelde) Turkse komaf, aan: “Pleur op”.
Er is een (oud-Nederlands - dat spreekt u ongetwijfeld aan) spreekwoord: “In troebel water is het goed vissen.” Daar moest ik aan denken toen u weer van die ferme taal bezigde.
Tot slot nog even een preekje voor eigen parochie. Ik ben mediator, ondermeer gespecialiseerd in mediation in strafzaken. Mijn voorstel aan u is: zorg voor voldoende menskracht om jongelui die hulpverleners belagen aan te houden. En kies nu eens niet voor extra zware straffen (er is geen enkel wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat zwaarder straffen meer preventie en minder recidive oplevert) maar voor mediation. Recent onderzoek (gepubliceerd in 2015) onder jeugdige wetsovertreders laat significant minder recidive zien van diegenen die door mediation in strafzaken rechtstreeks van hun slachtoffers hebben kunnen horen wat ze hebben aangericht.
Dat is inderdaad andere koek dan empathie tonen voor mensen met jeukende handen. Daarom geef ik u dit graag mee als inspiratie voor een andere kijk op omgaan met criminaliteit, beter passend in een moderne democratische rechtsstaat.
Met vriendelijke groet,
Steven de Winter
MfN-registermediator
Geachte minister-president,
De media tekenden uit uw mond op: “Mijn handen jeuken soms ook om eigen rechter te gaan spelen.”
Mag ik een vraag stellen? Waarom gebruikt u het woordje “ook”? Bedoelt u dat mijn handen net zo jeuken als de uwe? Dat is niet het geval.
Jeukende handen zijn overigens goed behandelbaar “met zelfzorg en voorgeschreven zalven en crèmes”.
In NRC Handelsblad lees ik verder: “De minister-president voegde eraan toe dat eigenrichting ondanks alles nooit geoorloofd is.”
Begrijp ik u nu goed dat u, als eigenrichting wél geoorloofd was, u daar dan géén moeite mee zou hebben? U had immers ook kunnen zeggen dat u uit overtuiging tegen eigenrichting bent. Maar dat deed u niet.
Ik ben ook heel benieuwd naar waar u op doelt met “ondanks alles.” Waren er dan zulke ijzersterke argumenten vóór eigenrichting? Maar u bedacht zich: “tussen droom en daad. staan wetten in de weg en praktische bezwaren.” Wetten, geen innerlijke overtuiging ontleend aan geloof in de democratische rechtsstaat.
Twee jaar geleden trok u de aandacht met een uitspraak van dezelfde categorie, het bijna-goedpraten van eigenrichting. U ried toen Nederlandse jongeren met ouders van (veronderstelde) Turkse komaf, aan: “Pleur op”.
Er is een (oud-Nederlands - dat spreekt u ongetwijfeld aan) spreekwoord: “In troebel water is het goed vissen.” Daar moest ik aan denken toen u weer van die ferme taal bezigde.
Tot slot nog even een preekje voor eigen parochie. Ik ben mediator, ondermeer gespecialiseerd in mediation in strafzaken. Mijn voorstel aan u is: zorg voor voldoende menskracht om jongelui die hulpverleners belagen aan te houden. En kies nu eens niet voor extra zware straffen (er is geen enkel wetenschappelijk onderzoek waaruit blijkt dat zwaarder straffen meer preventie en minder recidive oplevert) maar voor mediation. Recent onderzoek (gepubliceerd in 2015) onder jeugdige wetsovertreders laat significant minder recidive zien van diegenen die door mediation in strafzaken rechtstreeks van hun slachtoffers hebben kunnen horen wat ze hebben aangericht.
Dat is inderdaad andere koek dan empathie tonen voor mensen met jeukende handen. Daarom geef ik u dit graag mee als inspiratie voor een andere kijk op omgaan met criminaliteit, beter passend in een moderne democratische rechtsstaat.
Met vriendelijke groet,
Steven de Winter
MfN-registermediator